داستان از آنجایی شروع شد که دایی جان که خیلی از کشورهای جهان را سفر کرده بود ، از سفرش به تایلند تعریف کرد و با اشتیاق از خاطراتش برای ما صحبت کرد. این بود که آرزوی سفر به تایلند به سر من و همسرم افتاد. بعد از خواندن سفرنامه های دوستان عزیز در سایت لست سکند و دیگر سایت ها انگیزه بیشتری هم پیدا کردیم. همچنین با توجه به مطالب زیادی که یاد گرفته بودیم تشویق شدیم خودمان هم سفرنامه بنویسیم و تجربیاتمان را با دیگران به اشتراک بگذاریم که لذت سفر ما را دوچندان کرد. به امید اینکه یادگاری که از خود به جای می گذاریم برای عاشقان سفر مفید واقع شود.
چون اولین سفری بود که تصمیم گرفته بودیم بیشتر جاهای دیدنی را بدون تور برویم ترجیح دادیم فقط در یک شهر بمانیم تا با فرصت بیشتری که در اختیار داریم با دل سیر و فراق خاطر شهر را بگردیم ، بنابراین پاتایا را انتخاب کردیم که هم شهری ساحلی و هم نسبتاً ارزان تر است.
با توجه به اینکه آب وهوای تایلند دارای سه فصل گرم و خشک ، بارانی و آفتابی و فصل سرد است ، بهترین فصل سفر به تایلند از اواسط پاییز شروع می شود که آغاز فصل سرد است و گرما قابل تحمل و رطوبت هوا نیزکم تر است. ولی با توجه به اینکه ما هر دو باید مرخصی می گرفتیم و تنها تعطیلیه دو روزه نیمه دوم سال 96 ، مهرماه بود و از طرفی قیمت های این ماه از سال هم به خاطر وضعیت آب وهوای تایلند و هم شروع مدارس پایین بود ، ریسک کردیم و همین تاریخ را برای سفر انتخاب کردیم. البته باید اعتراف کنم که بارندگی های این فصل باعث جابه جایی چند تا از برنامه های ما شد ولی باز هم ازآنجایی که باران رحمت الهی است و باران های تایلند جذابیت های خاص خود را دارد باز هم از لحظه لحظه سفر لذت بردیم. ضمن اینکه بارندگی ها باعث شد هوا مطبوع تر باشد و گرمای هوا را کمتر حس کنیم.
بعد از انتخاب مقصد و تاریخ سفر ، دومین مرحله انتخاب هتل بود. در رنج قیمت مورد نظر ما چند هتل به ما معرفی شد که از بین آن ها هتل آسیا پاتایا را انتخاب کردیم.
هتل آسیا پاتایا یک هتل بسیار بزرگ و خانوادگی ، با محوطه ای زیبا و دوست داشتنی و پر از تزیینات جالب و یک ساحل اختصاصی است که از یک سمت به دریا و از سمت دیگر به زمین گلف دید دارد. استخر هتل بسیار زیبا و تمیز و از استخر نمای ساحل قابل مشاهده است. با توجه به این که این هتل در جنوب پاتایا واقع شده ، تنها اشکال آن فاصله 10 تا 15 دقیقه ای با خیابان های اصلی پاتایا و مهم تر از آن نداشتن شاتل (سیستم حمل ونقل هتل) رایگان است. البته شاتل هتل ساعت 11 صبح و 3 بعد از ظهر با دریافت مبلغی کم به میزان نفری 50 بــات به سمت مرکز شهر و مرکز خرید مایک حرکت می کند. هنوز بین زیبایی و آرامش هتل و دور بودن از مرکز شهر درگیرم ، بهتر است اول در مورد جغرافیای پاتایا و سیستم حمل ونقل آن بگویم تا منظورم را متوجه شوید.
موقعیت جغرافیایی پاتایا:
پاتایا از سه بخش تشکیل شده است. بخش میانی که در امتداد جاده ساحلی قرار دارد و در واقع مرکز تجمع گردشگران است و بخش جنوبی و شمالی پاتایا که با توجه به دور بودن از هیاهوی مرکز شهر خانوادگی تر است و محیط آرام تری دارد.
سیستم حمل ونقل در پاتایا:
سیستم حمل ونقل در پاتایا معمولاً تاکسی ، تاکسی-وانت و موتور سیکلت است.
تاکسی: در پاتایا معمولاً تاکسی ها تاکسی متر ندارند و تاکسی های تاکسی متردار معمولاً تاکسی هایی هستند که از بانکوک آمده اند و می خواهند در مسیر برگشت مسافر سوار کنند. ولی تاکسی های بدون تاکسی متر فراوان است که قبل از سوار شدن باید در مورد قیمت و مسیر با آن ها به توافق رسید.
موتور سیکلت: موتورسیکلت ها معمولاً راننده هایی با لباس فرم مخصوص دارند و با پرداخــت توافقــی بین ۲۰-۴۰ بــات ، یک یا دو نفر را سوار می کنند.
تاکسی-وانت (Songtaew or Minibus or Baht buses): ارزان ترین و در دسترس ترین وسیله نقلیه در پاتایا تاکسی-وانت ها هستند که از وانت های سرپوشیده که در قسمت عقب دو ردیف صندلی دارند تشکیل شده است. معنی آن هم از دو ردیف آمده است. قیمت 10 تا 20 بــات به ازای هر نفر در پاتایا کرایه کمی محسوب می شود. علاوه بر قیمت ارزان ، با سوار شدن در این وسیله نقلیه می توان به راحتی خیابان ها را مشاهده کرد و لذت برد و برای پیاده شدن در جای مورد نظر کافی است از زنگ هایی که بالای سر قرار دارد استفاده کرد. این وانت ها از یک سیستم گردشی منظم تبعیت می کنند. ایستگاه مشخصی در طول مسیر ندارند و تنها با اشاره بالا پایین دست می ایستند تا سوار شوید.
(قیمت تاکسی-وانت برای مسیر دربست معمولاً 200 بــات است که معمولاً راننده ها وقتی توریست ها را به مناطق دیدنی می برند از آنجا پورسانت دریافت می کنند بنابراین اگر مسیر کوتاه باشد می توان با آن ها سر مبلغ چانه زد)
برخی از این وانت های خالی را می توان به صورت دربست برای مسیرهای طولانی با قیمت حدود 200 بــات کرایه کرد ولی از آنجایی که معمولاً راننده ها وقتی توریست ها را به مناطق دیدنی می برند از آنجا پورسانت دریافت می کنند بنابراین اگر مسیر کوتاه باشد می توان قبل از سوار شدن با آن ها سر مبلغ چانه زد
پاتایا از دو خیابان اصلی تشکیل شده است. خیابان ساحلی به موازات ساحل از شمال به جنوب یک طرفه است و خیابان سکند رود که از جنوب به شمال یک طرفه است.
خط 1: (Main Baht Bus Circuit) خط اصلی در پاتایا است و در خلاف جهت عقربه های ساعت از میدان دلفین در شمال پاتایا شروع شده و در طول جاده ساحلی (Beach Road) به سمت پایین حرکت می کند. قبل از خیابان واکینگ استریت ابتدا به سمت چپ پیچیده و وارد خیابان (Pattayatai) می شود و بعد از رسیدن به اولین چهارراه به خیابان سکند رود (Second Road) می پیچد و به سمت بالا می رود تا مجدداً به میدان دلفین بر گردد.
خط 2: (North Pattaya Road) یا (N Pattaya) از ایستگاه میدان دلفین در طول خیابان North Pattaya به سمت جاده Sukhumvit بالا و پایین می رود.
خط 3: (Central Pattaya Road) در طول خیابان مرکزی (Central Pattaya) به سمت جاده Sukhumvit بالا و پایین می رود.
خط 4: (South Pattaya Road) در طول خیابان جنوبی (South Pattaya) به سمت جاده Sukhumvit بالا و پایین می رود.
خط 5: (Naklau Road) از میدان دلفین در طول خیابان (Naklau Road) تا انتهای آن بالا و پایین می رود.
خط 6: (South Pattaya To Jomtien) از ایستگاه تقاطع Pattayatai و خیابان South Pattaya (اولین چهار راه بعد واکینگ استریت) در طول جاده Thappraya به سمت Jomtien Beach حرکت کرده و در طول جاده ساحلی جامپتین ادامه مسیر می دهد و در انتهای این خیابان دور می زند و برمی گردد یا ادامه مسیر می دهد و در خیابان Thanon به چپ می پیچد تا به خیابان Boonkanjana می رسد ، سپس به داخل این خیابان می پیچد و این خیابان را بالا می رود تا مجدداً به خیابان Pattayatai رسیده و به ایستگاه برگردد.
خط 7: (Jomtien 2nd Road) در طول خیابان (Jomtien 2nd) بالا و پایین می رود.
خط 8: (Threp Prasit Road) در طول خیابان Threp Prasit بالا و پایین می رود.
خط 9: (Soi Buakhao) در طول خیابان Soi Buakhao بالا و پایین می رود.

بعد از انتخاب هتل ، تهیه بلیت و ویزا و پرداخت عوارض خروج از کشور ، مشغول آماده کردن مقدمات سفر شدیم که به عقیده من تقریباً نیمی از هیجان سفر است. برای برنامه ریزی سفر ، اول از طریق سایت تریپ ادوایزر و سایت های دیگر اماکن توریستی پاتایا را بررسی و موقعیت تمام مکان های موردنظر را در نرم افزار گوگل مپ اضافه کردیم که بعداً به ما خیلی کمک کرد.
بلیت رفت ما به تایلند ساعت 21:10 دقیقه بود که با کمی تأخیر ساعت 21:48 دقیقه ایرباس 340 ماهان از زمین بلند شد. پرواز بسیار خوبی بود و در دو نوبت شام و صبحانه از مسافران پذیرایی شد. داخل هواپیما دو برگه برای مشخصات اقامت به ما دادند که باید پر می کردیم

به گفته خلبان مدت زمان پرواز 6:45 دقیقه بود که ما ساعت 4:40 دقیقه به وقت ایران و در واقع 8:05 دقیقه به وقت بانکوک در فرودگاه Suvarnabhumi بانکوک نشستیم. قبل از تحویل بار هنگام کنترل پاسپورت ها یکی از برگه هایی را که پر کرده بودیم به مأمور کنترل پاسپورت دادیم. تا بارها را تحویل بگیریم و از فرودگاه خارج شویم ساعت 9:20 بود.
تور لیدر هما تراول کنار خروجی فرودگاه بانکوک با یک پلاکارد منتظر ما بود. در ابتدا به هر کدام از ما یک سیم کارت داد که 100 مگابایت اینترنت و مبلغ 20 بــات کردیت تماس شارژ داشت و ما توانستیم تا روز آخر بدون نیاز به شارژ مجدد از اینترنت استفاده کنیم (البته در داخل هتل از اینترنت هتل استفاده می کردیم).
حدود ساعت 10 بود که سوار ون شدیم و به سمت پاتایا حرکت کردیم. در طی مسیر تور لیدر توضیح داد که چون هتل را ساعت 2 تحویل می دهند می توانیم انتخاب کنیم که تا زمان چک این از موزه جواهرات یا مزرعه زنبورها دیدن کنیم. ما موزه جواهرات را انتخاب کردیم. همچنین یک نقشه از پاتایا و نفری سه بن تخفیف 20 درصدی از رستوران پردیس را به ما داد. مسیر بانکوک به پاتایا 1:45 دقیقه بود و ما حدود ساعت 12 به پاتایا رسیدیم. در مورد جاده های تایلند باید بگویم که این جاده ها معمولاً از آسفالت نیستند و از بلوک های بتونی ساخته شدند که کنار هم قرارگرفته و نسبت به جاده های ایران دست انداز بیشتری دارند که با ون بیشتر احساس می شود.

روز اول (پنج شنبه):
به عنوان اولین جایی که در پاتایا می توان دید موزه جواهرات (Gems Gallery) جای جالب توجهی نبود به خصوص اگر قصد و علاقه به خرید طلا و جواهرات را نداشته باشید. در ابتدا سوار یک واگن شدیم که در طول یک مسیر کوتاه مراحل استخراج و ساخت سنگ های قیمتی را نشان می داد. سپس از کارگاه ساخت جواهرات و در انتها از سالن فروش جواهرات و صنایع دستی بازدید کردیم.
بعد از موزه جواهرات ما را به رستوران ایرانی پردیس بردند تا در صورت تمایل در آنجا ناهار بخوریم. این رستوران در خیابان سکند رود ، بالاتر از خیابان بعدی سنترال پاتایا قرار دارد. کیفیت غذاهای این رستوران در حد متوسط است ولی اگر کسی از غذاهای فست فود و دریایی و تایلندی خسته شود می تواند در این رستوران یک غذای ایرانی نوش جان کند.
نزدیک رستوران پردیس یک اکسچنج قرمز بود که ما در آنجا برای اولین بار دلارهایمان را به ازای هر دلار معادل 33.1 بــات تبدیل کردیم. در پاتایا اکسچنج ها رنگ های مختلفی دارند و قیمت تبدیل پول بسته به رنگ آن ها در خیابان های مختلف متفاوت است. ظاهراً اکسچنج های زرد به خصوص T.T اکسچنج ها بهترین نرخ تبدیل را دارند. بیشتر این اکسچنج ها معمولاً در هنگام تبدیل پاسپورت ها را چک می کنند ولی اگر پاسپورت هم نباشد سختگیری نمی کنند. بهتر است همیشه کپی پاسپورت یا عکس آن را به همراه داشت.
روبه روی رستوران پردیس یک سوپرمارکت فامیلی مارت هم قرار داشت که اولین سوپرمارکتی بود که داخل آن رفتیم تا اجناس و قیمت ها را بررسی کنیم. کلاً سوپرمارکت های پاتایا به نام های فامیلی مارت (FAMILY MART) و سون الون (7-Eleven) در سرتاسر پاتایا در هر 200-300 متر شعبه دارند و با قیمت های ثابت و مطمئن به راحتی می توان از آن ها خرید کرد. در این سوپرمارکت ها علاوه بر انواع خوراکی و مایحتاج اولیه ، ساندویچ های آماده و دستگاه های قهوه ساز و آب جوش هم وجود دارند.
حدود ساعت 2 به هتل زیبای آسیا پاتایا رسیدیم. تور لیدر که منتظر ما بود تورهای پیشنهادی پاتایا را به ما معرفی کرد و شماره تلفن همراهش را داد تا بعد از تصمیم گیری بتوانیم با او تماس بگیریم. بعد از تحویل اتاق و کمی استراحت حدود ساعت 5 بیرون رفتیم تا با هتل و امکاناتش آشنا شویم. بعد از کشف هتل به سمت ساحل رفتیم تا از غروب زیبای پاتایا دیدن کرده و عکس بگیریم.
بعد از غروب در طول خیابان Phra Tam Nak 4 که هتل آسیا پاتایا در انتهای آن قرار داشت به سمت خیابان اصلی یعنی Phra Tamnak قدم زدیم و از فامیلی مارت و کمی جلوتر سون الون برای شام خرید کردیم. یک اکسچنج زرد هم در مسیر وجود داشت که در روزهای آتی به آن مراجعه کردیم. از سر خیابان از یک گاری که میوه میفروخت میوه ای به نام دورین خریدیم که فروشنده با ایما و اشاره به ما فهماند که میوه ای بسیار مقوی است. میوه را به هتل بردیم و آن را امتحان کردیم. طعم عجیب غریب و بوی زیادی داشت که شاید برای همه خوشایند نباشد ولی ما دوست داشتیم. فردا صبح که از هتل خارج شدیم در تابلو اطلاعات هتل متوجه شدیم که بردن میوه دورین به اتاق ممنوع است و بعداً فهمیدیم بردن این میوه به خیلی جاهای دیگر از جمله هواپیما هم ممنوع است که احتمالاً به خاطر بوی زیاد آن است.
کلاً یکی از جذابیت های سفر به تایلند دیدن و امتحان کردن میوه های استوایی است. قیمت میوه ها در مراکز میوه فروشی معمولاً حدود کیلویی 100 تا 200 بات است ولی علاوه بر میوه فروشی ، دست فروش ها در کنار خیابان ها این میوه ها را به قطعات کوچک بریده و در ظرف های یک بارمصرف می فروشند که به عنوان تنقلاتی سالم و هیجان انگیز نمی توان از آن ها گذشت.
با توجه به اینکه هوا آفتابی بود تصمیم گرفتیم تا ظهر در هتل بمانیم و از استخر استفاده کنیم. بعد با شاتل ساعت 3 به مرکز شهر رفتیم (مسیر انتهای شاتل مرکز خرید مایک بود) مثل بیشتر مرکز خریدهای پاتایا یک در به جاده ساحلی (Beach Road) و یک در آن به سکندرود (Second Road) باز می شد. دری که به سمت سکندرود باز می شد یک بازارچه تره بار داشت که ما روز آخر از آنجا میوه خریدیم.
کمی بالاتر از مرکز خرید مایک دقیقاً بعد از خیابان Pattaya 11 در یک رستوران به نام Nongjai غذای تایلندی خوردیم. با توجه به اینکه ما هر دو غذای دریایی دوست داریم یکی از گارسون های رستوران که پاکستانی بود دو جور غذا را به ما پیشنهاد داد که هر دو بسیار خوشمزه و کمی تند بودند. یک خورشت صدف به نام (Stir fried calms with roasted chili paste) که با برنج سفارش دادیم و میگوی سرخ شده (Fried shrimp with garlic) که قیمت هر کدام 175 بــات بود.
در برگشت از مینی سیام ابتدا با 20 بــات به سر خیابان N pattaya رفته و با نفری 20 بــات تا جاده ساحلی و به مرکز خرید Central Festival رفتیم که برندهای خوبی داشت که بعضی از آن ها حراج خورده بود. بعد حدود 5 دقیقه پیاده رفتیم تا به مرکز خرید Royal Garden Plaza رسیدیم و در شعبه بیست و چهار ساعته KFC غذا خوردیم. بعداً فهمیدیم شعبه های بیست و چهار ساعته KFC در پاتایا کمی گران تر از شعبه هایی است که از 11 صبح تا 10 شب باز هستند و البته به نظر من حتی کیفیت بالاتری داشتند؛ مثلاً مرغ دو تکه در شعبه 24 ساعته حدود 50 بــات گران تر از شعبه های دیگر بود.
مسافت های پیاده روی از آنچه روی نقشه به نظر می رسید دورتر بود و حسابی خسته بودیم بنابراین برای ماساژ پا به یکی از مراکز ماساژ رفتیم. هر کدام از مراکز ماساژ لباس فرم هایی به رنگ های مختلف دارند. به ما گفته بودند لباس سبزها بهترند و به نظر من هم بهتر و تمیزتر بودند. قیمت ماساژ پا 200 بــات برای یک ساعت بود. زمانی که از ماساژ خارج شدیم اولین باران تایلندی را تجربه کردیم. وقتی این باران های شدید و کوتاه شروع می شود معمولاً مردم زیر سقفی می ایستند تا باران قطع شود. در این فاصله به خصوص اگر بارندگی ها طولانی شود دست فروش ها پیدا می شوند تا چتر و بارانی هایشان را به قیمت چند برابر بفروشند. اما این چترها و بارانی های نایلونی در همه فامیلی مارت ها و سون الون ها پیدا می شوند و فقط کافی است یک بارانی نایلونی به قیمت 20 بــات خریده و همیشه در جیب داشته باشید. بعد از تمام شدن باران با یکی از وانت تاکسی ها به هتل برگشتیم.

مسیر فلوتینگ مارکت و دنیای زیر آب
برنامه ریزی کرده بودیم به فلوتینگ مارکت و دنیای زیر آب برویم. با توجه به اینکه مسیر فلوتینگ مارکت دور بود یک تاکسی-وانت دربست به مبلغ 150 بــات گرفتیم و به فلوتینگ مارکت رفتیم. با وجود اینکه در سفرنامه های دوستان هم خوانده بودیم که در فلوتینگ مارکت تور نگیریم اشتباه کردیم و با تشویق های فروشنده بلیت و وسوسه زیپ لاین ، توری که شامل قایق سواری ، زیپ لاین ، عکس یادگاری و شوی میمون ها بود رو به مبلغ نفری 800 بــات انتخاب کردیم. در حالی که وروی فلوتینگ مارکت نفری 200 بــات بود. از قایق سواری و دیدن فلوتینگ مارکت درحالی که آهنگ سنتی ملایمی در محوطه پخش می شد خیلی لذت بردیم. زیپ لاین هم مسلماً هیجان خاص خود را داشت ولی دو مسیر رفت و برگشت خیلی کوتاه بود و زود تمام شد. عکس های یادگاری را می توانستیم با لباس محلی تایلندی بگیریم ولی با توجه به اینکه عکاس بی سلیقه و بی دقت بود و سریع عکس گرفت راضی نبودیم. در مورد نمایش میمون ها هم اصلاً خوشمان نیامد. برای خرید سوغات از فلوتینگ مارکت بهتر است قیمت های اجناس را با قیمت های داخل شهر مقایسه کرد چون بعضی از قیمت ها بیشتر از مرکز شهر است. در کل چون در فلوتینگ مارکت خیلی معطل شدیم و آکواریوم تا ساعت 6 بیشتر باز نبود مجبور شدیم این برنامه را در روز دیگری اجرا کنیم. ولی چون این دو جای دیدنی در یک مسیر هستند بهتر است هر دو را در یک روز دید. در فلوتینگ مارکت فیش اسپا را هم تجربه کردیم که برای یک بار جالب بود و ارزش امتحان کردن را داشت.

بعد از برگشت به هتل و کمی استراحت به سمت شهر رفتیم تا با یک ماساژ خستگی را از تن بیرون کنیم. مجدداً پیش همان ماساژورهای لباس سبز خوش اخلاق رفتیم و به ازای هر ساعت نفری 300 بــات ماساژ روغن گرفتیم. بعد از صرف شام در یکی از شعب KFC به خیابان معروف واکینگ استریت رفتیم. سر و صدا و فعالیت این خیابان از ساعت حدوداً 8 آغاز می شود و قبل از این ساعت می توان بدون شلوغی از این خیابان بازدید کرد.

روز چهارم (یکشنبه):
برنامه بازدید از باغ وحش سیراچا و دیدن شوی آلکازار بود. با توجه به اینکه باغ وحش دور بود و در جاده پاتایا به بانکوک قرار داشت برای رفتن به آنجا توری به مبلغ نفری 800 بــات رزرو کردیم که شامل بلیت و ترانسفر بود. باغ وحش سیراچا سه قسمت اصلی شوی تمساح ها ، شوی ببرها و شوی فیل ها داشت. در قسمت ببرها می توانستیم بچه ببر را بغل کرده و به ازای 200 بــات با آن عکس بگیریم. این باغ وحش احتمالاً برای کسی که از سافاری بانکوک دیدن کرده باشد جذابیتی نخواهد داشت ولی باز هم دیدن شیطنت های فیل ها خالی از لطف نیست.
نمایش ببرها

بعد از باغ وحش به هتل برگشتیم و بعد از صرف ناهار در هتل و کمی استراحت با توری که رزرو کرده بودیم به شوی آلکازار رفتیم. این شو در بخش های مختلفی به زبان های مختلف دنیا از جمله ایران اجرا می شود و یکی از جالب ترین نمایش هایی بود که تا به حال دیده بودیم. بعد از نمایش هنرپیشه ها بیرون سالن منتظر بودند تا به ازای دریافت مبلغی انعام عکس بگیرند. من که از نمایش بسیار هیجان زده بودم تصمیم گرفتم با آن ها عکس یادگاری بگیرم. ولی کلاً در هنگام انعام دادن بهتر است کیفتان رو جلوی افراد غریبه باز نکنید به خصوص اگر اسکناس خردتر همراه نداشته باشید.

روز پنجم (دوشنبه):
برنامه رفتن به جزیره مرجانی (Koh Larn) بود که به نقطه طلایی سفر ما تبدیل شد. خدا را شکر می کنم که آن روز رفتیم جزیره چون روزهای بعد هوا تقریباً ابری و نیمه بارانی بود.
جزیره مرجانی در فاصله حدود 8 کیلومتری پاتایا قرار دارد و تورهای تفریحی زیادی به این جزیره و جزایر اطراف آن برده می شود. ما تصمیم گرفته بودیم بدون تور به جزیره برویم. صبح ساعت نه با تاکسی به اسکله پاتایا (Bali Hai) رفتیم. برای رفتن به جزیره مرجانی می توان هم از قایق موتوری و هم از لنج استفاده کرد. با توجه به اینکه شنیده بودیم قایق های موتوری تکان های زیادی دارد تصمیم گرفتیم با لنج برویم. لنج ها از ساعت 7 صبح تا 6.5 بعد از ظهر هر نیم ساعت به سمت جزیره حرکت می کنند. هزینه هر نفر 30 بــات است و حدود 45 دقیق طول می کشد تا به اسکله Na Bean در جزیره برسد.
جزیره Koh Larn شامل چندین ساحل ماسه ای است و به محض پیاده شدن در اسکله راننده های موتورها به سمت ما آمدند تا با قیمت نفری 40 تا 50 بــات ما را به ساحل مورد نظر ببرند ولی ما تصمیم گرفتیم کمی پیاده برویم تا گزینه های دیگر را بررسی کنیم. در ابتدای خیابان یک سون الون بود که مقداری خوراکی و تنقلات خرید کردیم. قیمت های سون الون به مقدار کمی از قیمت های مرکز شهر بیشتر بود. بعد کمی جلوتر ایستگاه تاکسی-وانت ها را پیدا کردیم و به ازای نفری 200 بــات به ساحل Tien Beach رفتیم که ساحل بسیار شلوغی بود و کل ساحل رستوران هایی بود که صندوق امانت و صندلی و چتر آفتاب گیر کرایه می دادند. از یکی از رستوران ها دو صندلی به قیمت نفری 500 بــات اجاره کردیم و یک صندوق امانات هم به مبلغ 100 بــات کرایه کردیم. این صندوق ها معمولاً قفل دارند که بعد از برگرداندن کلید آن پول را برمی گردانند. برای اطمینان بیشتر می توانید یک قفل کوچک با خودتان ببرید که خیالتان راحت تر باشد. بعد از کمی استراحت و شنا دو بلیت غواصی به قیمت نفری 500 بــات گرفتیم که تجربه بسیار جالب و بارزشی بود. در این نوع غواصی که راه رفتن کف دریا است کلاه مخصوصی به سر می گذارند که با شلنگی به کشتی متصل است و با فشاری که از طریق شلنگ به داخل کلاه می فرستند سطح آب را پایین نگه می دارند تا بتوانید تنفس کنید و از داخل کلاه به راحتی ماهی ها را تماشا کنید. برای ناهار در یکی از همین رستوران ها به ازای سیخی 100 بت میگوی کبابی خوردیم. البته بیشتر رستوران های جزیره تقریباً از ساعت 2 به بعد بسته می شوند و کلاً ساحل بعد از ظهر خلوت تر می شود. بعد با موتور از مسیر بسیار زیبایی از بین جنگل های جزیره به ساحل Siam Beach رفتیم که بسیار خلوت تر و شیک تر بود و بعد از مقداری عکاسی مجدداً در ایستگاه سوار تاکسی-وانت شده و به اسکله Na Bean برگشتیم و با یکی از همان لنج ها به پاتایا برگشتیم. بعد از برگشت به هتل و کمی استراحت با تاکسی به مرکز شهر رفتیم و بعد از خوردن شام در رستوران مک دونالد کمی خرید کردیم و به هتل بازگشتیم.
با تاکسی به دنیای زیر آب Underwater رفتیم و با خرید بلیت به مبلغ نفری 500 بــات از دنیای شگفت انگیز ماهی ها دیدن کردیم. بعد با تاکسی وانت به مرکز شهر رفتیم. برنامه این بود که به معبد حقیقت بریم ولی به دلیل بارانی بودن هوا در مرکز خرید بیگ سی (Big C) در خیابان سکند رود پیاده شدیم و چون باران طولانی شد مشغول خرید شدیم. این مرکز خرید بزرگ علاوه بر یک هایپر مارکت بزرگ دارای نمایندگی برندهایی مثل نایک و فیلا بود که تخفیف خوبی خورده بود. بعد با تاکسی وانت به مرکز خرید Pattaya Night Bazaar در خیابان سکند رود رفتیم. این مرکز خرید جنس های کاملاً معمولی و غیر برند دارد ولی برای خرید سوغات و صنایع دستی مغازه ای در نبش بازار دارد که قیمت های آن مناسب تر از جاهای دیگر است.
با شاتل هتل تا مرکز خرید مایک رفتیم و از آنجا به ازای نفری 10 بــات سوار تاکسی-وانت ها شدیم تا سر خیابان Na Kluea 12 پیاده شویم ولی تاکسی-وانت ما را تا معبد حقیقت Sanctuary of Truth برد. در معبد حقیقت به ازای هر نفر 500 بــات بلیت ورود به معبد حقیقت را خریدیم. این معبد زیبا و با عظمت در شمال پاتایا ، در کنار ساحل قرار گرفته و تمام آن از چوب سخت ساخته شده است. به طوری که حتی برای اتصالات این معبد هم از غیر چوب استفاده نشده است. نحوه اتصال قطعات چوب به صورت ماکت در جلوی ورودی معبد قابل مشاهده است. ازآنجایی که این معبد هنوز در حال ساخت است در هنگام ورود به همه بازدیدکنندگان یک کلاه ایمنی داده می شود. همچنین در محوطه معبد فیل های کرایه ای موجود است که به ازای هر نفر 400 بــات می توان دور معبد فیل سواری کرد.

بعد از بازدید از معبد حقیقت به جلوی درب ورودی آمدیم. جلوی درب ورودی یک سون الون قرار داشت که رو به روی آن ظاهراً ایستگاه تاکسی وانت بود. ولی بعد از مدتی انتظار تصمیم گرفتیم پیاده به سمت خیابان اصلی حرکت کنیم که حدود 20 دقیقه طول کشید. بعد سوار یکی از تاکسی-وانت ها شدیم و به ازای نفری 10 بــات برای صرف ناهار به مرکز خرید KFC مرکز خرید مایک رفتیم. بعد از ناهار پیاده به سمت به مرکز خرید Royal Garden Plaza رفتیم. این مرکز خرید از سمت سکند رود دارای نمای ویژه ای از یک هواپیمای قرمز رنگ است که به ساختمان برخورد کرده است. داخل ساختمان در طبقه سوم هم قسمت سر هواپیما قابل مشاهده است. در این طبقه موزه Ripley's Believe It or Not قرار دارد که ما داخل آن نشدیم ولی چندین مجسمه مانند مجسمه مستر وین در بیرون مجموعه قرار داشت که با آن ها عکس انداختیم. برنامه بعدی ماساژ بود که تصمیم گرفتیم این بار یکی از مراکز با لباس قرمز را انتخاب کنیم. ولی مجدداً از ماساژورهای سبزپوش راضی تر بودیم.
در انتها مجدداً به ورودی مرکز خرید مایک رفتیم که دارای یک بازار متنوع از میوه ها بود. تصمیم داشتیم تجربه خوردن میوه های استوایی را با خانواده ها سهیم شویم بنابراین از میوه هایی که قابل حمل بود نمونه ای خریداری کردیم. بعد از خرید میوه برای جمع کردن وسایل به هتل برگشتیم.

روز هشتم (پنج شنبه):
صبح در هتل ماندیم و برای آخرین بار به ساحل رفتیم و عکاسی کردیم. بعد از صرف ناهار در هتل ، ساعت 12 اتاق را تحویل داده و وسایل را به هتل سپرده و برای خرید به سون الون و فامیلی مارت رفتیم. بعد به هتل برگشتیم و ساعت حدود 3 با اتوبوس به مقصد فرودگاه بانکوک حرکت کردیم.
نکات مفید:
در این سفر گوگل مپ در پیدا کردن مسیرها کمک زیادی به ما کرد.
در پاتایا خیلی از راننده های تاکسی از اپلیکیشن گوگل ترنسلیت استفاده می کردند یعنی به زبان تایلندی حرف می زدند و نرم افزار ترجمه انگلیسی رو تایپ می کرد. بعد ترجمه انگلیسی رو به ما نشان می دادند. بنابراین دانستن زبان انگلیسی کمک زیادی خواهد کرد.
در بازدید از جزیره و فلوتینگ مارکت متوجه شدیم که برخی از سرویس های بهداشتی پولی است بنابراین بهتر است همیشه 10 بتی و دستمال کاغذی با خود همراه داشته باشید.
اگر می خواهید خودتان از مناطق دیدنی بازدید کنید بهتر است اول قیمت تورها را بپرسید بعد با قیمت بلیت ها در سایت مربوطه و همچنین قیمت دکه های فروش بلیت مقایسه کنید. ازآنجایی که برخی از تورها کارت های تخفیف ویژه دارند (مانند شوی آلکازار) گاهی اوقات قیمت تور ارزان تر از قیمت بلیت خود این اماکن می شود.